- vitabundus
- vītābundus, a, um (vito), immer und immer meidend, -ausweichend, -zu entgehen suchend, absol., vitabundus erumpit, Sall.: Vespasiani nomen suspensi et vitabundi circumibant, Tac. – m. folg. Acc., quasi vitabundi aut iacientes tela, Sall.: vitabundus classem hostium ad oppidum pervenit, Sall. fr.: vitabundus castra hostium, Liv. – ⇒ vitabundus, metuens, Gloss. IV, 426, 6.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.